Toen ik voor het eerst ging zitten om het nieuwste project van ontwikkelaar MercurySteam, Blades of Fire , te spelen, verwachtte ik op een moderne kijk op Castlevania van de studio: Lords of Shadow , doordrenkt met de hedendaagse stijl van God of War . Na een uur gameplay voelde het echter meer als een zielslike, met de unieke wending dat alle statistieken aan de wapens waren gebonden in plaats van een traditioneel RPG -karakterblad. Tegen het einde van mijn hands-on sessie van drie uur realiseerde ik me dat Blades of Fire een unieke mix is van bekende elementen en frisse ideeën, het maken van een onderscheidende benadering van het actie-avontuur genre.
Op het eerste gezicht lijken Blades of Fire God of War na te bootsen, met name de Noorse saga van Kratos, met zijn donkere fantasie-setting, krachtige stakingen en een nauwe camera van de derde persoon. De demo introduceerde een jonge metgezel die hielp bij het oplossen van puzzels terwijl we een labyrintkaart navigeerden vol met schatkisten, op zoek naar een vrouw van de wildernis die in een huis woonde bovenop een gigantisch wezen. De game leent ook zwaar van het repertoire van FromSoftware, met aamvilvormige controlepunten die gezondheidsdrankjes en respawn-vijanden herstellen. Ondanks deze bekende elementen snijden messen van vuur zijn eigen pad met een verschillende fantasie -esthetiek uit de jaren 80.
De wereld van het spel roept het tijdperk van Conan the Barbarian op, met zijn gespierde soldaten en bizarre vijanden, zoals orang-oetan-achtige wezens op bamboe pogo sticks die doen denken aan het labyrint van Jim Henson. Het verhaal volgt Aran de Lira, een smid -halfgod, op een zoektocht om een boze koningin te verslaan die staal in steen heeft veranderd. Hoewel de setting en het verhaal een nostalgische charme hebben, leunen ze zwaar in generieke videogame tropen, die doen denken aan het Xbox 360-tijdperk, dat misschien niet zo dwingend blijft over de voorgestelde duur van 60-70 uur van de game.
De ware kracht van vuurbladen ligt in zijn mechanische innovaties. Het gevechtssysteem is gebouwd rond directionele aanvallen en gebruikt elke gezichtsknop op de controller. Op een PlayStation -kussen richt Triangle op het hoofd, kruist de romp, terwijl vierkant en cirkel naar links en rechts veegt. Dit systeem vereist een zorgvuldige observatie van vijandelijke standpunten om effectief door de verdediging te breken. Een soldaat die hun gezicht bewaakt, kan bijvoorbeeld worden verslagen door te streven naar de romp. De viscerale feedback van het gevecht, met bloed dat uit wonden is gebroken, draagt bij aan de tevredenheid.
De eerste grote baas van de demo, een trol, toonde de diepte van het gevecht. Om zijn tweede gezondheidsbalk te beschadigen, moet u de trol uiteenvallen, met het ledemaat dat afhankelijk is van uw aanvalshoek. Je kunt zelfs zijn gezicht verbreken en het tijdelijk verblinden. Deze mechanica benadrukken de unieke benadering van het spel om te bestrijden.
Wapens staan centraal in vuurbladen en eisen aanzienlijke aandacht. Ze zijn saai met gebruik en vereisen slijpstenen om hun rand te behouden. Elk wapen heeft een duurzaamheidsmeter en wanneer het breekt, kunt u deze repareren op een aambeeldcontrolepunt of smelten voor het knutselen. Dit brengt ons bij de meest innovatieve functie van de game: The Forge.
Het Forge -systeem is uitgebreid, beginnend met een basiswapensjabloon geschetst op een schoolbord. Je past aspecten aan, zoals de lengte van de paal van een speer en de vorm van zijn kop, die direct van invloed zijn op de statistieken van het wapen en de eisen van het uithoudingsvermogen. Na het ontwerpen van je wapen, smeden je het fysiek op een aambeeld door een minigame die precisie vereist in hameraanvallen. Het doel is om een gebogen lijn op het scherm te matchen met verticale staven, zodat u het staal niet overwerkt. Je prestaties worden beoordeeld met sterren, wat beïnvloedt hoe vaak je het wapen kunt repareren voordat het voor altijd verloren is.
Hoewel het Forge -concept boeiend is, voelt de minigame enigszins stomp aan en ik hoop op verbeteringen of betere tutorials vóór de lancering. Het idee om een persoonlijke verbinding met je wapens te smeden en te onderhouden tijdens een lange reis is dwingend. Terwijl je verkent en nieuw materiaal vindt, kun je je wapens reforeren en deze verbeteren voor nieuwe uitdagingen. Het doodssysteem voegt een laag risico toe, terwijl je je huidige wapen bij de nederlaag laat vallen en het van de wereld moet herstellen.
De invloeden van Mercurysteam van Dark Souls en God of War zijn duidelijk, maar vuurbladen zijn niet alleen een kopie. Het is een spirituele opvolger van Blade of Darkness , ontwikkeld door de oprichters van de studio, en het weerspiegelt de evolutie van het genre in de tijd. De game combineert deze invloeden met succes in een unieke ervaring.
Hoewel ik me zorgen maak over de generieke donkere fantasie -setting van de game en het potentiële gebrek aan vijandelijke variëteit, is de diepte van het wapensysteem en de integratie ervan met gevechten intrigerend. In een landschap waar complexe games zoals Elden Ring en Monster Hunter mainstream succes hebben gevonden, heeft Blades of Fire het potentieel om een frisse en fascinerende bijdrage te bieden aan het genre van de actie-avontuur.
Bladen van vuurschermen
9 afbeeldingen 
