Assassin's Creed serisindeki en unutulmaz anlardan biri, Haytham Kenway'in Yeni Dünya'da bir grup suikastçıyı bir araya getirme görevini tamamladığı Assassin's Creed 3'te erken gerçekleşir. Ya da oyuncu inanmaya yönlendirilir. Gizli bir bıçakla donatılmış ve sevgili Ezio Auditore ile aynı karizmayı yayan Haytham, bu noktaya kadar bir kahramanın rolünü oynadı, Yerli Amerikalıları hapishaneden kurtardı ve kibirli İngiliz redcoats ile yüzleşti. Sadece ikonik ifadeyi, "Anlama Babası bize rehberlik etsin", şok edici gerçek ortaya çıktı: Tapınakları, suikastçıların yeminli düşmanlarını takip ediyoruz.
Bu bükülme, Assassin's Creed'in hikaye anlatma potansiyelinin zirvesini örneklendirir. Orijinal oyun büyüleyici bir konsepti tanıttı - hedeflerinizi savun, anlama ve ortadan kaldırdı - ancak hem kahraman Altaïr hem de hedefleri kişiliğe sahip olmayan anlatısında derinlikten yoksundu. Assassin's Creed 2, ikonik Ezio'yu tanıtarak bunu geliştirdi, ancak Assassin's Creed: Kardeşliğin özellikle az gelişmiş olduğu Cesare Borgia ile aynı dikkati çekemedi. Assassin'in Creed 3'üne kadar Amerikan Devrimi sırasında belirlenene kadar Ubisoft, hem avcıyı hem de avcıyı geliştirmeye yatırım yaptı. Bu yaklaşım, daha sonraki başlıklarda henüz eşleşmemiş olan oyun ve hikaye arasında hassas bir denge kurarak kurulumdan getiriye kesintisiz bir anlatı akışı yarattı.
Serinin mevcut RPG odaklı dönemi genellikle iyi karşılanmış olsa da, oyuncular ve eleştirmenler arasında Assassin'in inancının bir düşüş yaşadığı konusunda bir fikir birliği var. Bunun nedenleri, bazılarının Anubis ve Fenrir gibi tanrılarla savaşmak gibi giderek daha fantastik unsurlara atıfta bulunurken, diğerleri çeşitli romantizm seçeneklerinin tanıtımını veya Assassin's Creed Shadows'ta Yasuke gibi gerçek tarihsel figürlerin kullanımını eleştiriyor. Bununla birlikte, bu düşüşün gerçek nedeninin, serinin geniş kum havuzu elemanları tarafından gölgede kalan karakter odaklı hikaye anlatımından uzaklaştığına inanıyorum.
Zamanla, Assassin's Creed, orijinal aksiyon-macera formülünü RPG ve diyalog ağaçları, XP tabanlı tesviye sistemleri, yağma kutuları, mikroişlemler ve dişli özelleştirme dahil canlı servis öğeleri ile genişletti. Yine de, oyunlar büyüdükçe, sadece tekrarlayan yan görevler açısından değil, aynı zamanda hikaye anlatımlarında daha içi boş hissetmeye başladılar. Assassin's Creed Odyssey gibi bir oyun Assassin's Creed 2'den daha fazla içerik sunarken, çoğu daha az cilalı ve sürükleyici hissediyor. Kapsamlı diyalog seçenekleri ve çoklu senaryolar anlatıyı sulandırabilir, bu da oyuncularla rezonansa giren keskin bir şekilde tanımlanmış karakterler oluşturmayı zorlaştırabilir.
Bu değişim, etkileşimler genellikle karmaşık tarihsel figürlerle ilgilenmek yerine genel NPC'lerle uğraşmak gibi hissettiğinden, daldırma'da belirgin bir azalmaya yol açmıştır. Buna karşılık, dizinin Xbox 360/PS3 dönemi, Ezio'nun tutkulu beyanından, "Beni takip etmeyin, başka birini takip etmeyin!" Savonarola'yı yendikten sonra, Haytham'ın oğlu Connor'a dokunaklı son sözlerine:
*"Yanağını okşamak ve yanıldığımı söylemek niyetim olduğunu düşünmeyin. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Eminim anladın. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim."*
Anlatı kalitesi de başka şekillerde acı çekti. Modern oyunlar genellikle ahlaki ikilikleri suikastçılar = iyi ve Tapınaklar = kötü olarak basitleştirirken, daha önceki başlıklar iki grup arasındaki bulanık çizgileri araştırdı. Assassin's Creed 3'te, Templar'ın her biri Connor'un inançlarına meydan okuyor, William Johnson, Tapınakçıların Yerli Amerikan soykırımını, Thomas Hickey'in suikastçıların idealizmini sorgulamasını ve bu perspektifin gerçeği şekillendirdiğini savunan Benjamin Kilisesi'ni önleyebileceğini öne sürüyor. Haytham, Connor'un George Washington'a olan inancını zayıflatıyor ve yeni ulusun yerini aldığı monarşi kadar baskıcı olabileceğini ima ediyor - Charles Lee'nin değil Washington'un Connor'un köyünün yakılmasını emrettiği ortaya çıktığında doğrulandı. Oyunun sonunda, oyuncular cevaplardan daha fazla soru bırakarak anlatının etkisini artırıyor.
Franchise'ın tarihini yansıtan, Assassin's Creed 2 film müziğinden "Ezio'nun Ailesi" parçasının neden dizinin teması olduğu açıktır. PS3 dönemi oyunları, özellikle Assassin's Creed 2 ve 3, temelde karakter odaklı, "Ezio'nun ailesi" sadece Rönesans ortamını değil Ezio'nun kişisel kaybını da uyandırdı. Mevcut Assassin's Creed Oyunlarının geniş dünya inşası ve grafiksel gelişmelerini takdir etsem de, umarız dizinin sonunda hayranları büyüleyen odaklanmış, karakter merkezli hikayeler sunarak köklerine döneceğini umuyorum. Bununla birlikte, geniş açık dünyaların ve canlı hizmet modellerinin egemen olduğu günümüz pazarında, böyle bir geri dönüş "iyi iş" uygulamalarıyla uyumlu olmayabilir.
